
Zespół powstał w Gminnym Ośrodku Kultury w Mogilanach w 1984 roku. Od początku swojego istnienia Zespół pielęgnuje folklor muzyczny i taneczny z okolic Mogilan. Stara się w sposób jak najwierniejszy pokazywać na scenie obrzędy i zwyczaje wsi podkrakowskiej. Wśród etnografów i specjalistów oceniających dokonania zespołów folklorystycznych "Mogilanie" uchodzą za grupę wyjątkowo skrupulatnie dbającą o prawdę etnograficzną przekazu scenicznego. Stroje, które Zespół posiada, zostały wykonane po konsultacjach z ekspertami Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli w Krakowie, a materiały Źródłowe, stanowiące bazę do programów Zespołu, pochodzą z archiwum krakowskiego Muzeum Etnograficznego i wywiadów terenowych, zebranych między innymi przez członków Zespołu.
Na program zespołu składają się widowiska pokazujące zwyczaje i obrzędy wsi podkrakowskiej - w szczególności Mogilan i najbliższej okolicy ("Wesele Mogilańskie", "Dożynki", "Comber Babski", "Zabawa w Karczmie", programy związane z okresem Bożego Narodzenia oraz programy patriotyczne związane ze świętem 11 Listopada - Dniem Odzyskania Niepodległości). Autorką wszystkich widowisk jest Pani Janina Kalicińska, kierownikiem artystycznym i choreografem pan Marek Harbaczewski. Aktualny skład kapeli odzwierciedla tradycyjny zestaw instrumentów dawnej muzyki krakowskiej (heligonka, skrzypce, klarnet, trąbka, basy trzystrunowe).
Wyjątkowa dbałość o szczegóły i charakter prezentacji oraz stała współpraca ze specjalistami w dziedzinie folkloru owocuje programami, o których nigdy nie można powiedzieć, że są sztampowe i mało ciekawe. O poziomie artystycznym Zespołu może świadczyć odbiór występów przez publiczność oraz nagrody przyznane "Mogilanom" przez jurorów i komisje artystyczne na licznych festiwalach i przeglądach.W 1999 roku Zespół Regionalny "Mogilanie" został przyjęty w poczet członków Polskiej Sekcji C.I.O.F.F. (Międzynarodowej Rady Stowarzyszeń Folklorystycznych, Festiwali i Sztuki Ludowej ). Największym wydarzeniem w historii Zespołu był występ dla Ojca Świętego Jana Pawła II na Placu św. Piotra w Watykanie.
Program zespołu stanowią widowiska, ilustrujące miejscowe obrzędy i zwyczaje: dożynki, wesele, comber babski, zabawę w karczmie, kolędowanie. W swoim repertuarze zespół ma również widowiska okolicznościowe, poświęcone rocznicy odzyskania niepodległości oraz kilka programów o tematyce bożonarodzeniowej. W trakcie widowisk, zespół prezentuje tańce z dawien dawna tańczone w Mogilanach: krakowiaki, chodzone, polki a wśród nich polkę na krzyż, sztajery zwane dawniej Szancerami, walczyki, obereczki, mazury, całość obrazu dopełniając przyśpiewkami i pieśniami. Wartość widowisk podnoszą dodatkowo oryginalne, mogilańskie stroje, wykonane po konsultacji ze specjalistami z Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli w Krakowie. Kapela stara się grać na autentycznych instrumentach, stanowiących tradycyjny skład kapeli krakowskiej. Do niedawna można było tu usłyszeć ponad stuletnią heligonkę, nadal grają trzystrunowe basy, trąbka, klarnet i skrzypce. To wszystko: stroje, instrumenty, piękne melodie, tańce i pieśni oddaje klimat Mogilan sprzed 100 lat.
Na koniec karnawału, w zapusty był taki dzień, kiedy to baby rządziły w karczmie. Tego dnia mogły pozwolić sobie na więcej niż zwykle. Mogły przyśpiewać muzyce, zażyczyć sobie konkretną melodię a i coś mocniejszego niż piwo zamówić u karczmarza. Jednak najważniejszym wydarzeniem tego wieczoru było swatanie starych kawalerów ze starymi pannami. Baby mogły takiego delikwenta wyciągnąć z domu i na klocu z powrozem przyciągnąć do karczmy, a tam już mu szykowano odpowiednią partię. Nie wszystkim jednak w smak były takie swaty. Niektórzy uciekali przed klocem i powrozem albo nawet odśpiewali złośliwym babom. Te swaty i przekomażanki były wstępem do wspólnej zabawy. Kufle z piwem brzęczały, kubek na łańcuchu nieustannie był w ruchu, a muzyka grała to, co sobie gospodarze życzyli. Wszystko, co muzykanci zagrali, było zatańczone: polki, mazurki, oberki, sztajery, krakowiaki, każdy tańczył, jak tylko potrafił. Jednak były tańce zwyczajowo przeznaczone dla starszyzny - dostojny chodzony, polka na krzyż, jak i takie, które tańczyli tylko młodzi, jak choćby żywsze krakowiaki. I tak żartując, tańcząc śpiewając cała wieś potrafiła bawić się do białego rana...
Widowisko "Wesele Mogileńskie" zostało odtworzone dzięki pomocy etnomuzykologa, Aleksandry Szurmiak-Boguckieji, etnochoreografa Janiny Kalicińskiej przy udziale członków zespołu. Wesele Mogileńskie jest programem odtwarzający obrzęd z przełomu XIX i XX wieku z Mogilan. Widzimy tutaj przygotowania w domu panny młodej, przybycie pana młodego, błogosławieństwo, wyjście do kościoła i powrót do domu panny młodej, przyśpiewki i pieśni weselne drużbów i starostów, zbieranie na czepiec panny młodej, oczepiny i wykupywanie panny młodej przez pana młodego oraz wspólną zabawę. Wesele na wsi było wydarzeniem, w którym zaangażowana była nieomal cała wieś, a każdy miał swoją ściśle określoną rolę. Są tu rodzice młodych, rodzice chrzestni, drużbowie, starostowie, dalsza rodzina, kucharki, pomocnice. Takie wesele mogło trwać i tydzień. Z przyczyn oczywistych, przystosowanie programu dla potrzeb sceny, zespół prezentuje wersję skróconą, jednak wszystkie główne elementy całości zostały zachowane.
Po skończonych żniwach, gospodarze w uroczystym pochodzie, z wieńcem wyplecionym z zebranych zbóż, szli do pana dworu i obwieszczali mu koniec prac polowych. Pochód prowadziła para przodowników, czyli najsprawniejszy kosiarz razem z dziewczyną, która związała najwięcej snopków. Gdy rok był urodzajny a plony bogate, jegomość nie szczędził grosza dla swoich włościan. Przodownikom i babom niosącym wieniec zawsze dostało się kilka talarów a dla reszty kazał wytoczyć beczkę piwa z piwniczki i opłacał muzykę na zabawę. Jeśli tylko humor mu dopisywał a zdrowie pozwalało sam też dołączał się do zabawy. Tak właśnie wyglądały dożynki w Mogilanach z końcem XIX i początkiem XX wieku, kiedy to Mogilany były własnością rodu Konopków. Tak też przedstawia to w swoim widowisku Zespół Regionalny "Mogilanie".
Dzięki programowi przenosimy się do karczmy z przełomu XIX i XX wieku. W karczmie panuje nastrój ogólnej wesołości. Spotkanie na zabawie jest okazją do potańczenia, zaśpiewania ulubionych piosenek czy przyśpiewek, ale też do zalotów młodych parobków i panien na wydaniu. U karczmarza można kupić piwo z beczki albo „gorzołkę na łańcuchu”, z czego szczególnie chętnie korzystają „chłopy”. Zabawa trwa do późnych godzin nocnych.
Mężczyźni powołani do wojska opuszczają swoje rodzinne strony, by służyć Ojczyźnie. Kobiety pożegnały swoich mężów, ojców i narzeczonych w wielkim smutku, nie mając pewności, czy kiedyś jeszcze będą miały szansę ich zobaczyć. Pożegnanie z mężczyznami rozpoczyna trudny okres życia wsi – kobiety muszą same zająć się wszelkimi pracami, wykarmić dziatwę. Jednak mimo to nie tracą nadziei i pogody ducha. Po jakimś czasie mężczyźni szczęśliwie wracają z frontu. Jagusia szczęśliwie doczekała się powrotu swojego Jasia i widowisko kończy się weselem tej pary. Program został opracowany przez Marka Harbaczewskiego na jubileusz XXX-lecia działalności artystycznej Zespołu Regionalnego „Mogilanie”.
Jagusia jest już panną na wydaniu. Przychodzi do niej czasem Jasiek i młodzi wyraźnie mają się ku sobie. Jednak ojciec dziewczyny o Jaśku nie chce słyszeć. W jego opinii dla Jagusi lepszy na męża będzie Teoś – syn organisty. Koniec końców dziewczyna zostaje wyswatana, a w chałupie przychodzi czas na zabawę, tańce i śpiewy.
NAJ - DALEJ: Koncert Zespołu Regionalnego „Mogilanie” w Samosierra – Hiszpania NAJ - NIŻEJ: koncerty Zespołu i Kapeli w Kopalni Soli w Wieliczce – 150 m pod ziemią NAJ - WYŻEJ: koncert Kapeli na dachu Hotelu Forum w Krakowie NAJ - DŁUŻEJ: 2 x 12 godz. grała Kapela przy Hotelu Forum w Krakowie – Światowy Zjazd Myśliwych NAJ - WCZEŚNIEJSZY KONCERT : o godz. 7:30 koncert kolęd na mszy św. w Głogoczowie NAJ - RÓŻNORODNIEJSZA PUBLICZNOŚĆ: tzw. mapa świata podczas koncertów Kapeli na EXPO–2000 w Hannoverze NAJ - BARDZIEJ POLITYCZNY KROK: Wizyta Kapeli w NATO – Bruksela NAJ - BARDZIEJ NIESPODZIEWANE PRZEDSIĘWZIĘCIE: nagranie dla TV Polonia filmu "Jesień w Mogilanach" NAJ - BARDZIEJ PROMOCYJNE KONCERTY: koncerty na „Salon des Vacances” w Brukseli NAJ - CZĘŚCIEJ odwiedzany kraj: Niemcy NAJ - LICZNIEJSZA WIDOWNIA: Watykan – audiencja generalna u Jana Pawła II, koncert przed Bazyliką Św. Piotra – ok. 30 tys. publiczności – 2004 NAJ - MŁODSZA WYKONAWCZYNI KONCERTU: 5 i pół miesięczna Gabrysia Słomka – córeczka członkini Zespołu – Ady, która wzięła udział w widowisku, prezentowanym przez Zespół z okazji jubileuszu 25-lecia ZR „Mogilanie” NAJ - WIĘCEJ NAGRAŃ: Kazimierz Dolny n/Wisłą TVP, PR W-wa, PR Lublin – 1996 NAJ - WIĘKSZA SYMPATIA WIDOWNI: decyzją widowni Kapela oraz 2 pary taneczne zdobyli I miejsce i tytuł „Najsympatyczniejsi” – Toruń 1999 NAJ - WIĘKSZY SPOTKANY VIP: Jan Paweł II ( audiencja generalna 12.05.2004 ) NAJ - WIĘKSZY ZASIĘG PRASOWY: zdjęcie Kapeli w gazecie polonijnej Express Wieczorny (1995) – USA, Kanada, Australia, Nowa Zelandia NAJ - WIĘKSZY ZASIĘG MEDIALNY: kilkakrotna emisja w TVP i TV Polonia „Biesiady Weselnej” z Węgrowa (1997) , video clip „Czerwone Korale” Zespołu Brathanki z udziałem Kapeli i ZR Mogilanie, wielokrotna emisja w TVP filmu „Jesień w Mogilanach” NAJ - WIĘKSZY SUKCES: 2 krotne zdobycie grand prix (w ciągu 2 dni) Węgrów i Kielce (1997), grand prix – Stalowa Wola - 2001, grand prix – Łowicz - 2009, Nagroda im. Oskara Kolberga „Za zasługi dla kultury ludowej” dla Kapeli Ludowej Mogilanie - koncert na Zamku Królewskim w Warszawie – 2020.
Nagroda Wojewody Krakowskiego dla Kierownika Zespołu Kazimierza Królika – 1999 Nagroda im. Oskara Kolberga „Za zasługi dla kultury ludowej” – przyznana Zespołowi Regionalnemu "Mogilanie" przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – 2010 Wyróżnienie im. Władysława Orkana za propagowanie idei regionalizmu oraz wybitne osiągnięcia w dziedzinie działalności artystycznej i kulturalnej lokalnych wspólnot Małopolski – 2014 Nagroda Główna Powiatu Krakowskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury dla kierownika artystycznego Zespołu Marka Harbaczewskiego – 2017 Nagroda Powiatu Krakowskiego za szczególne osiągnięci w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury dla członka Kapeli Kazimierza Królika – 2017 Nagroda Główna Powiatu Krakowskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury dla kierownika Młodzieżowej Kapeli Daniela Küblera – 2019 Odznaka Honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” nadana przez Wiceprezesa Rady Ministrów, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – 2019 Nagroda Województwa Małopolskiego „Polonia Minor” - w podziękowaniu za szczególny wkład w rozwój, promocję i zachowanie tradycji kultury Małopolski – 2019 II Nagroda Województwa Małopolskiego im. Władysława Orkana za propagowanie idei regionalizmu oraz wybitne osiągnięcia w dziedzinie działalności artystycznej i kulturalnej lokalnych wspólnot Małopolski – 2019 Nagroda im. Oskara Kolberga „Za zasługi dla kultury ludowej” – przyznana Kapeli Ludowej "Mogilanie" przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – 2020